BERNARDUS

I.

BERNARDUS

A. C. 1210. Congregationem pauperum Catholicorum instituit, oppositam Valdensibus, qui pauperes de Lugduno dicti.

II.

BERNARDUS

Dux Brunsuicensis, filius Magni cognomine Iunioris seu Tarquati, fratre maiore natu Fridericô, qui in locum Wencessai Imperatoris depositi ad Imperiale fastigium electus fuerat, exstinctô, cum altero fratre Henrico, pari potestate rexit ditiones, et ultimô Comite Homburgicô Henricô A. C. 1409. defunctô Comitatum suis adiecit: Auctor rami Lunaeburgici. Eô geniti Otto cognomine Magnus, vel Claudus et Fridericus cognomine Religiosus, pater inter alios Bernardi, Administratoris Hildeshemii.

III.

BERNARDUS

Dux Saxoniae, fil. Iohannis, Vinariensis lineae auctoris, ex Dorothea Maria Anhaltina, fortissimi Ducis bellô Germanô-Suecicô famam et Magni nomen obtinuit: Francofurti, nomine coronae Suecicae, Dux Franconiae creatus. Post multas res praeclarissime gestas, Brisacum expugnavit A. C. 1638. sicque

InVICto, fortls CeCIDIT BrIseeIs aChILLI,

IUngItUr et tantô Digna pUeLLa VIro.

Obiit A. C. 1639. Neoburgis. Nassoviô, Erlachiô, Rosâ et Ehemiô exercitus curam habere iussis. Eius corpus aliquandiu cum asservatum esset, demum magnificis exsequiis a fratribus avito monumento est illatum: E' quibus Wilhelmus Vinariensem lineam continuavit, Ernestus vero Gothanae conditor fuit. Vide quoque Bernardus Vinariensis D. Idem nomen uni ex Wilhelmi praefati filiis, cui Iena obtigit: ut et uni ex Ernesti itidem praedicti, fuit.

IV.

BERNARDUS

Marchio Badensis, filius minor natu Rudolfi cognomine Magni, cum Ludovico Palatino bellum habuit. Pater Bernardi, qui Principatum Canonicatu Basileae commutavit, et Iacobi, in cuius elogiis recensendis Aeneas Sylvius totus est. Hôc genitus est, praeter alios, Bernardus, cui Etlingae habitanti desponsata Magdalena filia Caroli VII. Fraucorum Regis, sed vitam is Monasticam amplexus, illam omisit: post mortem ob id a Sixto IV. Pontifice Romano A. C. 1480. Sanctorum catalogo illatus. Obiit autem A. C. 1459. Frater Iohannis Archiepiscopi Trevirensis, Georgii Episcopi Metensis, Marci Canonici Argentinensis, et, qui ante reliquos dicendus erat, Caroli, cui Bernardus administrationem tradidit.

V.

BERNARDUS

cognomine Agilis, vel Celer, vel Saltator, filius Bolessai cognomine Calvi vel Saevi, Ducis Lignicii, frater Henrici, qui lineam Ligniciam continuavit, et Bolessai, qui Suidnicensem orsus est, obiit improlis, sub finem saeculi 13. Bolessaô vero natus Bernardus, strenue se Bohemis opposuit, et cum reliqui A. C. 1327. Bohemis iurâssent, ipse solus e familia Polonis adhaesit. Ei morienti A. C. 1347. successêre ex Uladissai Loctici Poloniae Regis sorore nati Bolessaus seu Bolco et Henricus. Frater vero Bernardi huius Bolessaus Monsterbergicae lineae fuit auctor. Idem nomen quoque fuit Ducis Falcoburgii, rami Oppoliensis, Bolessaô IV. nati et sine mascula prole exstincti, A. C. 1455. Ut et filii Elimari I. Comitis Oldenburgici, qui Henrici Leonis miles fuit, etc. Vide Philippum Iacobum Spenerum Sylloge Genealogico Historicâ.

VI.

BERNARDUS

ex filio Christophoro nepos Caroli praedicti, nactus Badensem Marchionatum Badensem ramum condidit; sicuti eius filius minor natu Ernestus Durlacensem orsus est. Primus in suas ditiones introduxit religionem Euangelicam, ac nomine Hispanicô Lucemburgensem Ducatum gubernavit. Sexagenarius duxit Franciscam Lucenburgicam Brienniam A. C. 1535. et post biennium moriens reliquit Philibertum successorem, et Christophorum, cui Rodemachera habitanda obtigit. E' cuius filio Edoardo Fortunato, natus est Wilhelmus, pater inter alios Bernardi et Caroli Bernardi, quorum ille Romae obiit A. C. 1649.

VII.

BERNARDUS

fil. Pepini, nepos Caroli M. Rex Italiae factus, A. C. 813. quo Carolus iam miserat filium alterius Bernardi, avunculi sui, sub cura Valae seu Galonis. Ludovicum Pium thronô deturbaturus, tamquam maioris natu filius, ab Imperatore victus, captus, et excaecatus, triduô post Aquis Sextiis obiit, A. C. 818. relictô filiô Pipinô, patre alterius Bernardi, Pipini et Heriberti. Hist. Gall. in Ludov. Pio.

VIII.

BERNARDUS

filius Erici IV. ex posteris Alberti praefati, Dux Lawenburgicus, fratri Erico V. sine prole A. C. 1435. demortuo, successit. Ob aliquas lites cum Friderico I. Electore Brandeburgico, vastavit Priginciam, sed ipse vicissim a Friderico Erdenoburgum suum, de quo supra, destrui vidit, et mortuus A. C. 1463. ditiones suas ac praetensiones reliquit filio Iohanni.

IX.

BERNARDUS

filius minor natu Alberri Ursi seu Pulchri, celeberrimi Principis, ex familia Ascania, Saxonicae stirpis conditor, sicut frater eius Otto I. Brandeburgicum ramum inchoavit. De Friderico I. Barbarossa Imperatore bene meritus, ab eo A. C. 1180. in Comitiis Herbipolitanis Ducatum Saxoniae, exauctoratô Henricô Leone obtinuit; tutaceum sertum insignibus intulit; Wittebergae, quam provinciam Conradi III. Imperatoris donô nactus fuerat, sede fixâ. Idem Erdenoburgô destructô Lawenburgum condidit, et cum Henricus Vi. hereditarium efficere imperium laboraret, se strenue opposuit. Decessit A. C. 1212. Iustitiae inprimis laude insiguis. Eô nati, ex Iutha Danica et Sophia Thuringica, Albertus Saxonici et Henricus Anhaltini rami, fuêre conditores.

X.

BERNARDUS

patrarcha Antiochenus, per 36. ann. Ei cum Hierosolymitano, ob limites, lis. Baron. A. C. 1099. 1136.